İnancın Tornası

Günaydın🔆

Bu sabah yürürken bir taş buldum. İçinden kolye ancak geçer bir delik vardı üzerinde.

Epey oldu eve taş götürmeyeli. Hatta götürmemem gerektiğini düşünüyorum. Ama bu taşı almazsam sabahın hediyesini geri çevirmiş olurum gibi geldi.

Sonra merak ettim, herhangi bir şeye nasıl inanıyorum acaba?

Birkaç sene önce bana sorsanız hiçbir şeye inanmamamla övünürdüm. “Bilmem” “Bilmiyorum” “Var da olabilir yok da.” Bunlar benim kıymetlilerimdi.

Sonra bir derindeyken dikkatim, inandığımı bilmediğim neler nelere inandığımı fark ettim. Başıma ne geldiyse bu temel inançlar sağ olsun gelmişti.

Kendim hakkında bir fikrim vardı ve bu fikre inanıyordum.

Tekrar yazmak istiyorum lütfen: Kendim hakkında bir fikrim vardı ve bu fikre inanıyordum.

Kendini nasıl bilirsin?

Sizce siz kimsiniz? Ennn derinde, hani o vicdanlı, dürüst, kalbi güzel, biraz tembel, neyse o sıfatlar iyisiyle kötüsüyle.... Kendinizi nasıl bilirsiniz?

Hatta adınız bile sizin adınız mı? 40 kere söylenince oldu mu yoksa?

Bedenin deneyimine akıl ermediğinde de inanmak başlıyor.

Bunu anladığımdan beri hoşuma giden şeylere inanıyorum.

Sabah karşına delikli bir taş çıkardıysa tılsımdır. Al, tak onu boynuna🧚🏻🔆

İnsanın süpergüçlerinden biri inanç.

Direksiyonu değilse de uzun farları. Neye inandığını bilmeyen biri nereye gittiğini bilmiyor bence, bilmem siz ne dersiniz...

Çoğumuz da bihaberiz inandıklarımızdan.

Tekrarlayan deneyimlerimi gözden geçirdikçe beni aynı sona götüren inançları yakalayabiliyorum. Ben buyum. O şöyle. Bu yanlış. Şu doğru.

Farkına varınca seçebiliyor insan. Her olasılığa açıp kendini öyle bakmak: “Buna inanıyor olamam” demeden. Gerçekten bilmiyoruz neye inandığımızı. Aklımız ermiyorken başlıyor; bebekken, kuzuyken giriyoruz inancın tornasına.

Bir bakmak iyi olur. Benim hayatımı aydınlattı bunu fark etmek.

Pek yazamadım bugün, bak hemen inanıyor insan kendine, hop.😄

Sevgiyle💛♾🧡